همه کسانی که می‌خواهند به صورت تجاری با کامیون (بیش از ۳٫۵ تن) کار کنند و از این طریق پول دربیاورند.

همه کسانی که می‌خواهند به صورت تجاری مسافران را با اتوبوس‌ها یا اتوبوس‌های مسافرتی جابه‌جا کنند.

برای کامیون صدق می‌کند:

رانندگان حرفه‌ای جدید:
افرادی که پس از ۱۰ سپتامبر ۲۰۰۹ گواهینامه رانندگی کامیون خود (C1, C1E, C, CE) را دریافت کرده‌اند و می‌خواهند به صورت تجاری در ترافیک جاده‌ای کار کنند، باید صلاحیت پایه شتاب‌یافته را بگذرانند.
این الزام برای رانندگان تازه‌کار که هنوز تجربه حرفه‌ای در حوزه حمل‌ونقل ندارند صدق می‌کند.

افرادی که می‌خواهند شغل خود را به راننده حرفه‌ای تغییر دهند:
اگر از قبل یک آموزش حرفه‌ای دیگر داری و می‌خواهی شغل راننده حرفه‌ای را انتخاب کنی، تو نیز به BGQ نیاز داری، اگر بخواهی با کامیون یا در حمل‌ونقل مواد خطرناک کار کنی.

رانندگانی که با مواد خطرناک کار می‌کنند:
اگر می‌خواهی مواد خطرناک را حمل کنی، آموزش ADR لازم است، اما BGQ نیز در اینجا ضروری است تا اطمینان حاصل شود که تو به‌عنوان راننده حرفه‌ای همه مقررات و تدابیر ایمنی مرتبط را می‌فهمی.

برای اتوبوس صدق می‌کند:

• همه رانندگان جدید اتوبوس که گواهینامه دسته D خود را پس از ۱۰ سپتامبر ۲۰۰۸ دریافت کرده‌اند و می‌خواهند به صورت تجاری رانندگی کنند.

• تغییرشغل‌دهندگانی که تاکنون گواهینامه تجاری رانندگی اتوبوس نداشته‌اند، اما می‌خواهند وارد این حوزه شوند.

• رانندگان در حمل‌ونقل مسافرتی و خطی، اگر اتوبوس بیش از ۸ مسافر را جابه‌جا کند.

همه لازم نیستند BGQ را بگذرانند. استثناهایی وجود دارد:

برای کامیون صدق می‌کند:

رانندگان موجود: رانندگان حرفه‌ای که پیش از ۱۰ سپتامبر ۲۰۰۹ دارای گواهینامه رانندگی کامیون (C1, C1E, C, CE) بوده‌اند، نیازی به گذراندن صلاحیت پایه شتاب‌یافته ندارند. این مقررات برای رانندگانی است که گواهینامه خود را پیش از این تاریخ دریافت کرده‌اند و قبلاً در این حرفه فعال بوده‌اند.

افرادی که دارای گواهینامه برای وسایل نقلیه زیر ۳٫۵ تن هستند (مثلاً گواهینامه C1)، نیازی به BGQ ندارند، اگر فقط وسایلی را برانند که زیر ۳٫۵ تن وزن دارند.

افرادی که فعالیت رانندگی انجام می‌دهند، اما رانندگی کامیون هدف اصلی و پرداختی آن‌ها نیست.

وسایل نقلیه‌ای که حداکثر سرعت مجاز آن‌ها ۴۵ کیلومتر در ساعت را تجاوز نمی‌کند.

رانندگان نیروهای مسلح، پلیس، آتش‌نشانی، گمرک.

افرادی که برای نجات‌های اضطراری توسط خدمات امدادی شناخته‌شده به کار گرفته می‌شوند.

وسایل نقلیه‌ای که برای توسعه فنی، برای مقاصد تعمیر یا نگهداری یا برای آزمایش‌های فنی استفاده می‌شوند.

افرادی که در انجام وظایفی که به کارشناسان یا بازرسان طبق §1 قانون کارشناسان خودرو محول شده است، فعالیت می‌کنند.

وسایل نقلیه‌ای که تازه یا تغییر یافته‌اند و هنوز به کار گرفته نشده‌اند.

وسایل نقلیه‌ای که به‌عنوان خودرو آموزشی در یک آموزشگاه رانندگی استفاده می‌شوند.

وسایلی که برای حمل‌ونقل تجاری بار استفاده نمی‌شوند (اغلب شرکت‌های شهری).

برای اتوبوس صدق می‌کند:

رانندگان موجود: کسانی که گواهینامه رانندگی اتوبوس را پیش از ۱۰ سپتامبر ۲۰۰۸ دریافت کرده‌اند، نیازی به BGQ ندارند (حفظ حقوق مکتسبه).

رانندگان غیرتجاری: کسانی که اتوبوس را به‌صورت خصوصی یا برای سازمان‌های غیرانتفاعی (مثلاً آتش‌نشانی، انجمن‌ها) می‌رانند، از این الزام معاف هستند.

سفرهای ویژه مانند سفرهای نیروهای مسلح، پلیس یا حفاظت غیرنظامی نیز نیازی به BGQ ندارند.

آموزش شامل تعداد مشخصی ساعت است که با محتوای عملی و تئوری پر می‌شود. در اینجا موضوعات اصلی که بررسی می‌شوند آورده شده‌اند:

ایمنی ترافیک و تکنیک رانندگی:
رانندگی صحیح در شرایط مختلف (مثلاً در هوای بد، در خیابان‌های باریک، در ترافیک شهری).
بارگیری و تخلیه ایمن وسیله نقلیه (مثلاً بستن بار، جلوگیری از حوادث).
رفتار در ترافیک جاده‌ای و در مواقع اضطراری.

مبانی حقوقی:
مقررات مربوط به زمان‌های رانندگی، زمان‌های استراحت و استفاده از کارت‌های راننده.
آشنایی با قوانین راهنمایی و رانندگی و مقررات اتحادیه اروپا برای رانندگان حرفه‌ای.

محیط زیست و اقتصاد:
رانندگی اقتصادی و دوستدار محیط زیست، کاهش مصرف سوخت و انتشارها.
جنبه‌های فنی که بر بهره‌وری وسیله نقلیه تأثیر می‌گذارند.

فناوری وسیله نقلیه:
درک پایه‌ای از فناوری وسیله نقلیه (مثلاً ترمزها، شاسی، موتور).

برای اتوبوس به طور اضافی، مثلاً:
ایمنی و راحتی مسافران – رفتار با مسافران، دسترسی‌پذیری.

صلاحیت پایه شتاب‌یافته در مجموع ۱۴۰ ساعت طول می‌کشد (شامل ۱۰ ساعت رانندگی) که معمولاً می‌توان آن را در مدت ۴ هفته به پایان رساند. این موضوع بسته به آموزشگاه رانندگی می‌تواند به‌صورت انعطاف‌پذیر نیز سازماندهی شود.

آموزش شامل ساعت‌های تئوری و عملی است.

در پایان آموزش یک امتحان برگزار می‌شود تا صلاحیت پایه تأیید شود. این امتحان معمولاً شامل یک آزمون تئوری و یک آزمون عملی است. (اینجا بیشتر درباره امتحانات)